De MEEST GESTELDE VRAAG beantwoord: Hoe gaat het in Ierland?
Aftellen geblazen!! Het is bijna kerstvakantie en dat betekent twee weken quality time met vrienden en familie in België. Dan beantwoord ik deze vraag gemakkelijk een paar tientallen keer. Mijn enthousiaste zelf staat altijd te springen om allerlei verhalen te vertellen, maar toch was mijn antwoord vroeger vaak een beetje afwimpelend. ‘Dat gaat’, ‘Ca va’, ‘Zijn gewone gangetje’, ‘Druk’. Een korte schets om snel naar het volgende onderwerp over te schakelen.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik onzeker was, geïntimideerd door het feit dat ‘kunstenaar zijn’ en ‘kunstprojecten leiden’ door onze maatschappij vaak als randactiviteit aanzien wordt, geen volwaardige job. Ik deed mijn ding voluit, maar voelde me ergens schuldig.
Een goed jaar geleden kwam er plots een klik. Je leest de krant, volgt het nieuws, observeert de wereld rondom jou, denkt na (en ja die radartjes van mij staan zelden stil) en beseft hoe snel alles verandert, hoe weinig zekerheid er is over de toekomst, hoe onze generatie lang zal moeten werken voor er van pensioen sprake is. Je denkt na over je eigen toekomst. Waar gaat dit allemaal naartoe, what’s next? Alle opties op een rijtje zetten, wikken en wegen.
‘F*ck it’, daar was die klik. Ik doe wat ik doe, ik doe het ongelooflijk graag en DIT is echt wat ik mezelf over 35 jaar nog steeds zie doen. Het was tijd om me over alle oordelen, verwachtingen en belemmerende gedachten heen te zetten en resoluut uit te komen voor mijn eigen toekomst, mijn eigen verhaal, mijn vrijheid. De toekomst zoals ik die nu zie, zoals ik erin geloof, zoals Declan en ik er samen voor willen gaan.
Nu durf ik voluit zeggen dat ik fulltime kunstenaar en creatief ondernemer ben, zonder schroom, zonder imposter syndroom, zonder angst voor oordelen. Wat de toekomst brengt, weet ik niet. Maar wat er vandaag is wel, laat ons daar even beginnen, want ook dit jaar is er enorm veel veranderd.
Onder eigen naam, Els Borghart, verbeeld ik mijn unieke kijk op de wereld in mijn kunst. Dit doe ik aan de hand van mijmeringen, reflecties en gedachten in de vorm van tekeningen en schilderijen die een reeks inzichten over onze wereld verbeelden. Ik zoek een intensiteit op die intrigeert, die je binnentrekt, die je vasthoudt, die vragen stelt. Mijn werk is regelmatig te zien in culturel centra in Ierland en soms ook in België. Maar mijn avonturen kan je ook online volgen en binnenkort trouwens op een nagelnieuwe website, met nieuw werk!
EDDE is het project waar Declan en ik samen werk maken als antwoord op de veelgestelde vraag naar betaalbare kunst. Hier leven we de kleurrijke, ongedwongen versie van onszefl in uit. Met EDDE maken we kunstprints in beperkte oplage voor zij die op zoek zijn naar een center piece met een unieke twist om hun huis of kantoor mee op te fleuren. We werken ook in opdracht (een 120cm x 240cm grote mozaïek afgelopen zomer bijvoorbeeld) en we geven workshops in culturele centra en bedrijven om het creatieve potentieel in elk van ons te stimuleren. Yes, we can all draw and paint!
Samen met Declan Kelly en sinds kort onder onze eigen namen (vroeger als NeXus Arts), werken wij tot slot ook als een onafhankelijk artistiek en curatoriaal duo. We initiëren en ontwikkelen hedendaagse artistieke projecten. Soms zelfstandig, maar meestal werken we samen met andere creatievelingen. Elk project bekijken we zowel vanuit het oogpunt van curator als van kunstenaar. Dat gaat van tentoonstellingen organiseren, adviseren over openbare kunstprojecten, en sinds kort maken we hiermee ook deel uit van het vaste team van The Belfast Ensemble. Voor dit muziektheaterensemble ontwerpen we hedendaagse visuele concepten en alle artwork voor hun voorstellingen in Belfast, Londen en Ierland, voor hun theater en operastukken, op locatie in musea en TROMGEROFFEL…… volgend jaar ook voor een grote main stage production.
Ik zei onlangs nog tegen iemand dat al die creatieve ideeën eigenlijk vanuit dezelfde plek komen in mijn hoofd, alleen het medium en de uitwerking verschillen. Dus voor mij ligt het allemaal best dicht bij elkaar. Ik zie het eerder als een denkwijze, een manier van leven als het ware. De vrijheid om mijn creatieve ei te leggen, waar dat ook is en in welke vorm dan ook.
Volgende week meer. Dan gaat het over vast komen te zitten in wat je doet.
Miste je episode 1 en 2? Geen nood, je vindt ze allebei op mijn blogpagina.
